"وعـدۀ پـوچ"  (1)

 

گــفــتــه انــــــــــــــــــــد روزی

شـــیـــخ مــقــــــــــــروضــــــی

زیـــــــــر بـــــــــــــار قــــــرض

تـــــار و مــــــــــــــار قــــــرض

روز و شــــــب هــــــــــــرســال

مــــــردمــــش دنـــبـــــــــــــــال

کـــــای تــــــــــــــوای چــــالاک

چــــهـــــــــره ات بــــــرخــاک!

وعــــــده هــــایـــت پـــــــــــوچ

بـــی نـــهـــــــایـــت پـــــــــــوچ

جـــیــب خـــــــــــود کــــن بـــاز

قـــــرض مــــا پـــــــــــــــــرداز

بــــارآ خـــِــــــــــــــــــر شــیــخ

پـــیـــــــرمــــاهــــــــــر شــیــخ

بـــــــــــــرده ای آنــبــــــــــــــار

مـکـــــــــر دیــگــــــــــــر کـــار

بـــی تـــأخـــــــــــــــــــر گــفــت

بــــا تــمـــســـخـــــــــــر گــفــت

بــشــنــــویـــــد ای خــلــــــــــق

ایــــن مــن و یــــک دلـــــــــــق

جـــیــــب مــن خـــــالــی اســـت

ایـــن چــــه بـدحـــــالــی اســـت

تـــا بــــه کــــــی گـــــویــــــــــم

پــیـــســـــــه مــیـــجـــــویـــــــم

قـــــــــــــــــرض تـــان را مـــن

مـــیــــــــدهـــــــــــــم حــتــمـــاً

در بـــهــــــــــــار ای خــلـــــــق

نــــوبــهـــــــــــار ای خــلــــــق

چــــون ز هـــــــــــــر دیــــــوار

ســــر زنـــــــــد صــــــد خـــــار

چـــــــون شــبـــــــان از دشــت

ســـــوی ایــــــن دیــــه گــشـت

چـــــــون رمــــــــــــــــــه آورد

طـــفــــــــــل صــــحــــرا گــــرد

در ره ایــــــــــــــن دیـــــــــــــه

در تــــــــه ایـــــــن دیـــــــــــــه

شــــد چــــــو گـــــوســفـــنــدان

پــیـــــش دیــــــــــــــــــــــواران

پــشــــــم هــــــر گـــوســفــنــــد

چـــــــون بـــه خـــــــاران بــنــد

گـــیـــــــــــــرم آن پــشـــــم هــا

رفــتــــــــــــه زان پـــشــــم هــا

صــــــــــد رســــــــن بــــافــــــم

مـــن نــــــه پــُـــــــر لافـــــــــــم

هــــر قــــــدَر رســــــمــــــــــان

مـــیـــــفـــــــــــــــــروشـــــم آن

گـــیــــــــــــــــــرم آن پــیــســـه

پـــس بــــــــــــــــدان پــیــســـه

تـــیــــــــــز و زود ای خـــلــــق

چـــســت و تــنــد چـون بـــرق!

قـــــــــــرض بـــپــــــــــــــردازم

مــن نــــه چـــــــال بــــــــــــازم

ایـــن کـــنــــــــــــــــــم مـن زود

تــــا شــــــویــــــد خــشــنـــــود

ایـــن مـــــن و ایــــن عــهــــــد

بــگــــــــذریـــــــد از جـــهــــــد

×××

آخـــــــــر ای خــــــــوش بــیــن

مـــقـــصــــــــــــــد مـن ایـــــــن

دولـــــتـــــــــــــــــان امــــــروز

مــثـــــــــل آن مــقـــــــــــروض

وعـــــــدۀ شـــــــــــان پـــــــوچ

وز صـــــداقــــــت لــــــــــــوچ!

کــــــــــــــــاذب و غــــولــنــــــد

در پــــــــــــــی گــــــــــولــنـــــد

قــــــــول ایـــــــــن غـــــــــولان

مــثــــــــل آن پـــــــــــــــــــولان

یــــکــــــــــه مــکـــــاری اسـت

ازعـــمـــــل عـــــــــــاری اسـت

هـــــــــــــــرکــــه دولــــــــت را

گـــفـــتــــــه اســــت بــــــــرجـا

گــــــپ بــیــجــــــــــــــــــــــا زد

تـــیــــشــــــــه بـــــــر پــــــا زد

دولــــــت نـــیـــــکـــــــــــــــــو؟

مــــن نــــدیــــــــــــــدم! کـــــو؟

اهـــــــــل دولــــــــت خـــــــوک

در صــــــــداقــــــت پــــــــــوک

هــــمـــــــــــــــــــــــــره مــلاک

در ره مـــــــــــــــــــــــــــــــلاک

دشـــمـــــن مـــــــــــــــــــــــردم

در رذالــــــــــــــــــت گــــــــــم!

زیــــــر ایــــــــــــــــــن افـــلاک

یـــــک حـــقـــیــقـــــت پـــــاک:

هــــرچـــــــــــه دولــــت بـــــوْد

طــــــوق لــــعـــنــــــــت بـــــوْد

 

* (2008-03-31) ، "ملبورن" ، آسترالیا

(1)  اشاره به داستانی منسوب به "ملا نصرالدین"