نو ر و ز
نو ر و ز یا نو ی کا له په هلهلو را شه
ا ستقبا ل ته د خلک په تمه په قلقلو راشه
ای ته د د نیا د عزت ا و قد ر د ا نه میلمه
خپل ښیګڼی ا و بر کت رسو په تلوسو راشه
خلک د ژ می له ظلمه څخه ښکاری ستړي
له برکت سره ځا ن مل کړه په ولولو را شه
ای نورو زه له ځا ن سره لری ښا یسته پسرلی
ا نس ا و جنس د لری خو ښه په نخرو راشه
ستا را تګ ته خلک د میلو بند و بست کوی
هرکله را شی ګرا نه زمو نږ په محفلو را شه
لر ی له ځا نه سره د برکت لو ړو هیلی
بو ټی نبا ت کو په ود ه په سرد ر و را شه
کاږه د خلک له زړو نه دژمی سا ړه سا و ی
خلا صه ده هر در تا له مو نږ په هجرو را شه
ستا په راتګ مړی ژوندی لری خوښی په خوله
د زړه له خلا صه زړو ر په نا زو لو را شه
هر یو لری د رته د خو ښی هر کلی له زړه
و که سا ز و نه ا و بد لی په نڅید و راشه
مه سپموه د نیک نظر په غم ځپلی خوا را ن
وګه د لطف او مهربا نی په لمر ښتو راشه
ګل د لا له سترګی په لار په شو ګیری اوسی
منه د حکمی نو رز ی خه په مز و را شه
پسرلی
کنخابی بستر می د زړه په ا نتظا ر د پسرلی ده
د هر چا په خوله کی ښایسته شعا ر د پسرلی ده
پسر لیه ګلا لیه شین خا لیه ته په خیر را شی
په پراښه د وزرونه هره خوا قرار د پسرلی ده
د پسرلی په ګلونو د ښت او د من مو رنګینیږی
دسپیره ژمی په وتو په خوله اخطا رد پسرلی ده
دهرچا په تل د زړه کی پسرلی اوسی لکه نا وی
د چو غکو بلبلانو په خوله ا ظها ر د پسرلی ده
کروند ګرو په کروند و خند ا لری په خو له
په دیرو په صحرا او کورونو بنډ ار د پسرلی ده
په هر ګوټ کی د هیواد دکرڼی جوړه میله وی
خلک د زړه نه کوی خوښی چه دیداردپسرلی ده
سپیره ژمی پریښود ځای پسرلی له مخ په سفرشو
په مځکه ا و په هوا نن ګرم بازار د پسرلی ده
روغ ا و رمټ د غواړی کوی هر کلی د حکمی
نن په هر محفل کی نڅا و شرنګهار د پسرلی ده
داکتر حکمی