با زبهــــار میرسد
محمـد ا صـغـر( عـبا د ِي )
ا ي د ل غمد ید ه بین ، بـا زبهــــا رمـیرسـد لحظه ی آ را م نشین ، با زبهـــا رمـیرسـد
د رد فـرا قــت بکـرد خستـه وآ زرد ه ، لـیک چـشـم گـشــا وبـبـیــن ، با زبهـــا رمـیرسـد
شــا د بزي یکـد می ، ا ي د ل نـا لا ن مـگـر تــا د مِ مـرگي غمـیـن ؟ با زبهـــا رمـیرسـد
هیچ ند ا نمکـه چون ، ز د ست توقطره خون خـون خــورم ا ینچنیـن ، با زبهـــا رمـیرسـد
بـا د بهــا ري کــند زنـد ه جـهــا ن را زســـر روح د مـــد بــرزمـیــن ، با زبهـــا رمـیرسـد
ا ست ا میـد ی که یا ر، با زچـو آ نسا لِ پـا ر بـا زگــشا یــــد جــبـیـن ، با زبهـــا رمـیرسـد
بگـذ رد ا ز قهروخـشم ، با زبینـم آ ند وچشم آ نگــه نمـا یــــم یـقــین ، با زبهـــا رمـیرسـد
یا رشـود مهـربـا ن ، بـرمنی آ زرد ه جـا ن بـــه عــمرک وا پسـین ، با زبهـــا رمـیرسـد
د رد ا ود رجـا ن مــا ، وصل ا ودرما ن مــا ا زجهـا نـــم بس همـین ، با زبهـــا رمـیرسـد
ا ي د ل زا روحـزین، عــمرگـذ شت ا ینچـنین تــوبـود ی وغم بـبـیــن ، با زبهـــا رمـیرسـد
غـــم برود گــم شود، شـــا دهمــه مرد م شود هـرکسی گـــویــد چـنیـن : با زبهـــا رمـیرسـد
ما رچ 2008 کـا نا د ا