آ هــــــوی رم کــــرده
نـا لــه بیــا د وطـــن، صبــح و َمســاء میـکـنـــم
خـون جگــر میخــورم، نــغـمــه ســرا میـکـنـــم
بهر نجا ت وطــن، ا ز همــه ا یــن مشــکــلا ت
ا ز سر شــب تـا سـحـر، رو بـه خـــدا مـیـکـنــم
بـر درآ ن کـبـــریــا، ا ز رهء صـــد ق و صفـــا
عـقــده و غــم هـــا ی د ل، یـکســره وا مـیـکـنـم
بهـر شِفــا ی وطــن، ا ز هـمــه رنـــج و مِحَـــن
چــا ره نــدا رم د گـــر،عـرضــه دعــا میکــنــم
مـرغ شــکستــه پــرم، قــد رت پـــروا زنیـست
د ل بــه هـــوا ی وطـــن، دا ده نــــوا مـیــکـنــم
گــربــه گـلستــا ن روم، بـهــر تمــا شـــای گــل
یا د گـل ِا رغــوا ن، خوا جــه صفــاء میــکـنـــم
آ هــوی رم کــرده ا م، تیـــر جفـــاء خــورده ا م
درد د ل ریــش خـــود، ا ز تــو د واء میــکـنـــم
حیـد ری گــر آ خـــرت، ا زغـــم و د رد وطــن
حَصر شود چـا ره ا ت، صبـر خــدا میــکـنــــم
۱۴ جون، ۲۰۰۵، سد نی