آ هــــــوی رم کــــرده

 

نـا لــه بیــا د وطـــن، صبــح و َمســاء میـکـنـــم

خـون جگــر میخــورم، نــغـمــه ســرا میـکـنـــم

بهر نجا ت وطــن، ا ز همــه ا یــن مشــکــلا ت

ا ز سر شــب تـا سـحـر، رو بـه خـــدا مـیـکـنــم

بـر درآ ن کـبـــریــا، ا ز رهء صـــد ق و صفـــا

عـقــده و غــم هـــا ی د ل، یـکســره وا مـیـکـنـم

بهـر شِفــا ی وطــن، ا ز هـمــه رنـــج و مِحَـــن

چــا ره نــدا رم د گـــر،عـرضــه دعــا میکــنــم

 

مـرغ  شــکستــه پــرم، قــد رت پـــروا زنیـست

د ل بــه هـــوا ی وطـــن، دا ده نــــوا مـیــکـنــم

گــربــه گـلستــا ن روم، بـهــر تمــا شـــای گــل

یا د گـل ِا رغــوا ن، خوا جــه صفــاء میــکـنـــم

آ هــوی رم کــرده ا م، تیـــر جفـــاء خــورده ا م

درد د ل ریــش خـــود، ا ز تــو د واء میــکـنـــم

حیـد ری گــر آ خـــرت، ا زغـــم و د رد وطــن

حَصر شود چـا ره  ا ت، صبـر خــدا میــکـنــــم

 

 ۱۴ جون، ۲۰۰۵، سد نی