ناتو سه مرتبه ضعیفتر از قوت های محلی افغان
سایت انترنیتی بی بی سی روز چهارشنبه هفتم حمل ۱۳۸۷ مطلبی را تحت عنوان درخواست برای واګذاردن طالبان به افغانها به نشر سپرد.
این خبر که در حقیقت از مصاحبهء رادیو بی بی سی با یکتن از وزرای با نفوذ دولت افغانستان (حنیف اتمر وزیر معارف) تهیه ګردیده است از چند جهت قابل تامل است.
ـ آیا ناتو در عملیات خویش علیهء طالبان شکست خورده است؟
آقای حنیف اتمر ضمن مؤثر دانستن نظام سنتی افغانستان که مطابق به آن قبایل حق دفاع از خود را دارند، توانمندی نیروهای ائتلاف را سه مراتبه ضعیف تر از نیروهای محلی دانسته اظهار عقیده نموده است که "نیرو های افغان میتوانند طالبان را ظرف پنج سال شکست دهند، در حالیکه به اعتقاد او برای ناتو ۱۵ سال وقت خواهد ګرفت". اقتباس از سایت بی بی سی
"به گزارش ابنا به نقل از "اسلامیک نیوز"، روزنامه نیویورک تایمز ضمن اعلام این خبر با اشاره به احتمال شکست نیروهای اشغالگر در برابر گروه طالبان در افغانستان، نوشت: مسئولان سازمان پیمان آتلانتیک شمالی(ناتو) در آخرین اظهارات خود از تغییر موضع این سازمان که به عنوان "مبارزه با تروریست و استقرار امنیت در افغانستان" یاد می‌شد به شعار "تلاشهای سیاسی و پیشرفت اقتصادی" در این کشور خبر دادند.
این روزنامه امریکایی در ادامه آورده است: این تغییر موضع ناشی از ضرورت ایجاد تغییر در وضعیت موجود و جلوگیری از پیشرفت‌های گروه طالبان در افغانستان و همچنین واگذاری کارها به دولت مرکزی افغانستان اتخاذ شده است.
از طرفی دیگر، تنی چند از مسئولان بلند پایه کاخ سفید ضمن اعتراف به شکست برنامه‌های امریکا در افغانستان بر تغییر سیاست‌های گذشته در افغانستان تاکید کرده بودند". اقتباس از سایت پندار
شاید اضلاع متحدهء امریکا در وضعیتی قرار ګرفته است که سالها قبل اتحاد جماهیر شوروی سابق آنرا تجربه نموده و با تحمیل سیاست آشتی ملی و تعهد دوام مساعدتهای نظامی و اقتصادی، به تدریج نیرو هایش را از افغانستان اخراج نمود.
اضلاع متحدهء امریکا با رکود اقتصادی شدیدی مواجه است، ارزش حقیقی دالر روز تا روز سیر نزولی خود را میپیماید. هر چند نزول ارزش دالر در بازار های بین المللی، در کوتاه مدت، به نفع صادرات آنکشور بود؛ مګر دوام این وضعیت صدمهء شدیدی بر پیکر اقتصاد امریکا وارد خواهد ساخت که علایم آن از همین حالا هویداست.
بنا به ګزارش مؤسسهء اکسفام، هزینهء جنګی اضلاع متحدهء امریکا در افغانستان روزانه به صد میلیون دالر بالغ میشود (ماهانه بیش از سه میلیارد دالر). به همینګونه این کشور مجبور است تا مصارف جنګی عراق را به تنهائی متقبل شود و بدینګونه میتوان ګفت که شکست اقتصادی، چنانچه تجربه در اتحاد شوروی سابق ثابت نموده است، شکست نظامی را به دنبال خواهد داشت.
اطهارات اخیر وزیر معارف افغانستان نیز کنایتاٌ به مفهوم شکست نیرو های ائتلاف در افغانستان است.
ـ آیا روابط میان اعضای حکومت افغانستان و کشورهای مساعدت کننده به تیره ګی ګرائیده است؟
تناقض مشهود میان درخواست ناتو از کشورهای عضو آن پیمان و تقاضای وزیر معارف افغانستان مبنی بر واګذاردن طالبان به افغانها مبین عدم هم آهنګی میان موضعګیریهای ناتو و دولت افغانستان است.
آقای اتمر به در مصاحبه با بی بی سی به وضاحت اظهار داشت که ارسال نیرو های بیشتر از جانب کشور های عضو ناتو پاسخ مشکل نیست.
چندی قبل آقای کرزی مخالفت خویش را در رابطه به تعیین نمایندهء سازمان ملل، که بدون شک با توافق کشور های کمک کننده به افغانستان تعیین میشود، اظهار نموده و از آن جلوګیری نمود. همچنان ولسی جرګه از کشورهای کمک کننده خواسته بود که منبعد ارسال عساکر به افغانستان باید به موافقهء پارلمان افغانستان صورت ګیرد.
آقای جلیل شمس وزیر اقتصاد نیز چندی قبل از شیوهء توزیع مساعدتهای کشورهای کمک کننده انتقاد نموه و مؤسسهء اکسفام نیز در ګزارش خویش از عدم پرداخت کامل پولهای تعهد شده به افغانستان کشور های کمک کننده را انتقاد نموده بود که بعداٌ توسط سخنګوی رئیس جمهور افغانستان نیز به این ادعای مؤسسهء مذکور مهر تائید زده تقاضا به عمل آمد تا مساعدتها از طریق دولت افغانستان به مصرف برسد. این در حالیست که کشورهای کمک کننده و مؤسسات خارجی ادارات دولتی را به فساد متهم مینمایند.
همچنان وزیر معارف افغانستان از نیرو های ائتلاف انتقاد نموده اظهار داشته است که بودجهء "عملیات نیروهای خارجی 10 بار بیش از نیروهای افغان است، این پول خیلی بهتر در راه آموزش و تامین نیازمندی های نیروهای افغان خرج خواهد شد". اقتباس از سایت بی بی سی
اګر تقاضای آقای اتمر در مورد واګذاردن طالبان به افغانها عملی ګردد، چه دلیلی برای حضور نیروهای ائتلاف بین المللی در افغانستان باقی خواهد ماند؟
ـ آیا توافقی در عقب پرده با طالبان به عمل آمده است؟
ملا عبدالرحیم قوماندان نیروهای مخالف دولت در ولایت هلمند چندی پیش، به تعقیب سخنان والی جدیدالتقرر آن ولایت در مورد مذاکره با طالبان، از چند دسګی در دستګاهء دولت منحیث مانع در برابر برنامهء مذاکره با طالبان انتقاد نموده بود.
این فرمانده طالبان در هلمند طی مصاحبه ای با بی بی سی اظهار داشته است که دولت افغانستان صلاحیت کافی برای آغاز مذاکره با طالبان ندارد.
بنا به ادعای قوماندان موصوف "حضور رهبران جهادی شامل در اتحاد شمال مانع آغاز مذاکره میان دولت و طالبان شده و از همین رو طالبان ناگزیر است با دولت بجنگد".
در اینجا میتوان سؤال کرد که این انګیزهء دفاع از دین و مخالفت با حضور نظاامی خارجیان در افغنستان است که طالبان را به جنګ وا داشته است یا حضور مجاهدین و به ویژه اتحاد شمال در دستګاهء دولت؟
همایون حمید زاده سخنګوی دولت از آمادګی دولت در رابطه به مذاکره با هر فردی از نیرو های طالبان که از جنګ خسته شده باشند، خبر داده است.
همایون حمیدزاده، سخنگوی رئیس جمهور افغانستان در واکنش به این گفته ها اعلام کرده است که دولت افغانستان با هر فرد طالبان افغان که از ادامه جنگ خسته شده، حاضر به مذاکره است. .
اما او ادعاهای ملاعبدالرحیم را درباره مخالفت رهبران جهادی با آغاز مذاکره با طالبان و وابستگی حامد کرزی به کشورهای خارجی در تصمیم گیری درباره طالبان بشدت رد کرد. .
سخنګوی دولت در رابطه به ادعای ملا عبدالرحیم مبنی بر عدم استقلال دولت در اتخاذ تصامیم بالاثر نفوذ خارجیان، ګفت : "این حرفها کاملاً پوچ و بی معنی است، دولت افغانستان از اختیارات و امکانات زیادی برخوردار است، درست است که در بعضی موارد ما به کمکهای بیرونی متکی هستیم اما رهبری افغانستان، رهبری افغانی و کاملاً مستقل است و در مواردی که مربوط به منافع ملی ما می شود، تصمیم نهایی از همه افغانها و رهبری دولت افغانستان است". اقتباس از سایت بی بی سی
آیا این تصمیم بخاطر آن اتخاذ ګردیده است تا طالبان را خرسند سازند؟
مګر با توجه به پیشروی های طالبان در زمان حاکمیت مجاهدین و ناګزیری حاکمیت مجدد مناسبات قبیلوی ناشی از طرح آقای حنیف اتمر، نمیتوان به آیندهء افغانستان خوشبین بود، زیرا مجاهدین، باوجود شناخت از اراضی نتوانسته بودند مانع پیشرویهای طالبان تا صفحات شمال و شمالشرقی کشور شوند.
از سوی دیګر ارتش افغانستان ارتشیست نوپا و به ادعای شخص وزیر معارفافغانستان "به آموزش بیشتری نیاز دارند".
پس افغانستان با اتکا به کدام نیرو میخواهد قوتهای ائتلاف بین المللی نبرد با طالبان را به آنها واګذارند؟ بدون شک که یکبار دیګر باید بالای ملیشای قبایل حساب نمود که خود اکثراٌ نیرو های طالبان را تشکیل میدهند. این امر نا خوشنودی نیروهای شمال را به دنبال داشته، به آتش آشوب ها در شمال کشور دامن خواهد زد.
نا آرامی های شمال دولت را مجبور خواهد ساخت تا از نیرو های طالبان وابسته به دولت استفاده نموده و در نتیجه یک جنګ تمام عیار قومی را در افغانستان شعله ور سازد.
اینکه چګونه نیروهای طالبان در ابتدا تشکل یافتند و چه سازمانها و دولتهایی از آنها حمایت مینمودند سؤالیست که پاسخ آنرا، کم و یا بیش، همه میدانند.
افغانستان کشوریست که در آن، پس از سقوط شهید سردار محمد داوود، مسایل سیاسی با مسایل نظامی چنان ګره خورده اند که نمیتوان یکی را از آن دیګری تفکیک کرد. طوریکه هر اندازه تغییر در مسایل نظامی به همان اندازه تغییر در مسایل سیاسی را به دنبال داشته است.
به همین دلیل راهء حل غیر نظامی مسایل سیاسی مربوط به افغانستان ناممکن به نظر میرسد.
.
باید اذعان داشت یګانه دورانیکه طی آن افغانها میتوانند به راهء حل سیاسی مسایل مربوط به کشور شان بیاندیشند همانا هنګامیست نیروهای ائتلاف در کشور حضور دارند.
چندی قبل، استفان هدلی مشاور امنیت ملی امریکا اظهار نموده بود که : "بیم آن می‌رود که بعضی از دولت‌ها با استفاده از وضعیت آشفته عراق اسرائیل را مورد تهدید قرار دهند" ناتو، آمريکا و تغيير استراتژي در افغانستان (سایت پندار)
سفرهای غیر مترقبهء دیک چینی معاون رئیس جمهور بوش و جان مک کین به مثابه رئیس جمهور آیندهء اضلاع متحدهء امریکا به بغداد نشاندهندهء آنست که امریکا در تلاش است تا در آینده بیشتر خود را در
عراق متمرکز سازد.
محمد قاسم هاشمی