به شعرای عزیز کشورم

          یاران را چه شد ؟

عبدالقیوم ملکزاد

سال شد تبدیل  اما از گرامی  شاعران

مژده یی ازرویش فصل بهاران نامده

بر کویرستان ِ عطشان امیدم ،  تا هنوز

ازسحاب لطف شان یک قطره باران نامده

  □

سال شد تبدیل گویی بهر تعظیمش به شوق :

یک درخت  اینجا نبینی آوَرد سر را فرود

یا مگرصرصر وزید از قطب نومیدی ، کزان:

تاب  پائیدن  ندارد شعله ی شمع  سرود

  □

آرزو این بود وقتی کزسفر آید بهار

برگرامی مقدم او بشکفد گل های شعر

همنوا با نغمه های دلپذیر عندلیب

 بس سرود دلکشی خواهد دمید ازنای شعر

□

سال نوشد ، لیک پرسم حافظ آسا هرنفس :

« حق شناسان را چه حال افتاد ، یاران را چه شد ؟

زهره سازی خوش نمی سازد، مگرعودش بسوخت ؟

کس ندارد ذوق مستی  ، می گساران را چه شد ؟»

  □

« شهریاران بود وخاک مهربانان  این دیار

مهربانی کی سرآمد ، شهریاران را چه شد ؟

گوی توفیق وکرامت  درمیان افگنده اند

کس به میدان درنمی آید ، سواران را چه شد ؟»

□

چهارم حمل سال 1387 هجری خورشیدی

انقره - ترکیه