دوکتور اسد الله حيدری

 

 

بهــــــا ریــــــه

 

آ مــد بـهـــا رو کـشــورمــا، زا ن خـبـــر نـشــد

گــل هــا بـخـا ک رفـتـه و بـیـــرون د گــرنـشــد

بلـبـل که د یـد، وضع چـمـن را چـنـیـن خــرا ب

بــا کـــرگــس وکـــلاغ، د گــرهـمـســفـــرنـشــد

ا زجـنـگ خـا نـه ســوزو زجـورســتـمـگـــرا ن

ا فـغـا نْسِتـا ن خـرا ب وبـرآ ن یـک نـظــرنـشـد

ا زبـس رسـیـده ظـلـم وجـِنـا یـت، به ا وج خــود

یک فــرد با زگــشتـه به وطــن، مُـسـتـَقـَـرنـشــد

هــرکـس به پُــرنـمــودن، جـِیـبـش کـنــد تـلا ش

یـک وا لی و وزیـــرو رئـیــس، دا د گـــرنـشــد

آ ن جــا نـی بـزرگ و شـــریکـــا ن، جـــرم ا و

د رمـلــک مــا زقـَـتــل و قِـتــا ل، بـرحـذرنـشــد

گــرگــا ن بــی حَـمِـیـّـت وسَــفـّـا ک، جــا مـعــه

کـشـتـنـد صـد هـــزا روکـسی، نـوحـه گــرنـشــد

هـــررهـبـــری بـخــا طــرخـود، سعی مـیـکـنــد

یــک قــا ئــدی ز راه خــــدا، جـلـــوه گــرنـشــد

بـرقـلــب هـمـچـو ســنگ تـفـنگ دا ر، بی خــدا

ا شـــکِ یـتــیــــم وآهِ  زنــی، کـــا رگــــر نـشــد

ا ی د ل زهـجــرویـا د وطــن، نــا لــه مـیـکــنی

عـمــریـست حـا صلـت، بجــزا زدرد ســرنـشــد

خــوا هم بـه عَـجـــزا زد رخــلا ق، بـی نـیـــا ز

تـا نـخـــل د شــمـنــــا ن وطـــن، بـــا رورنـشــد

چــون حـیــدری شَــنـیـد، زخــونــریـزی وطــن

بـرگـود را یـن بهـا ر، چـسا ن خـون جگـرنـشـد

۲۲ ما رچ٢۰۰۴ ــ دوم حمل١۳۸۳، سد نی

 

 

 

 

 

 

 

بـرف وبــــا ران وطــن

خـوش بـود دامــا ن د شــت وکهســا ران وطــن

خـوش بـود سـیــروصفـای مـرغــزا ران وطــن

خـوش بـود بـا د لـبــرا ن مـهـجـبـیــن کـشـــورم

درشــب مـهـتـا ب ومطـرب،دربـهـا را ن وطــن

خوش بود پغما ن واستا لـف، ویا کـا ریـزمـیـــر

روزجـوزا وشــب قـوسی'، بــا یــــا را ن وطــن

خـوش بود در روز نـوروزو مــزا رشــاه د یــن

ژنده بــا لا کـرد نـش،بـا جــا ن نـثـا را ن وطــن

خوش بود درملـک خـود بـا فـقـروبـا بـیـچـارگی

نـی کـه درکـاخ ســفـیــد و درد هـجـرا ن وطــن

خوش بود گـرحیـدری، ازلـطـف بی پا یا ن حـق

بـا زبـا رد بـرسـرت، هـم بـرف و بارا ن وطــن

۸ جون ۲٠٠۵ ، سد نی