یاد شهیدان سوم حوت جاودانه باد

  در شمار روزهایی که ذکر آن، تقویم ما را برجسته می سازد، روز سوم حوت1358 جایگاه ویژه ای دارد. هنوز دوماه بیشتر از اشغال نظامی میهن توسط قشون سرخ شوروی و بیشتر از یک سال از کودتا ی ضد مردمی هفت ثور به فرماندهی سرخ نمایان سیاهدل وسیاهکردار رهبران حزب دموکراتیک خلق نمی گذشت که مردم شهر کابل از زن و مرد، پیر و جوان، فقط با سرمایه عشق به آزادی و نفرت از بردگی و اسارت به خیابانها ریختند تا به نمایندگی از تمامی مردم افغانستان، اعتراض ومخالفت شان را به اشغال کشور شان توسط قشون سرخ وحکومت دست نشانده شورویها نشان دهند. این قیام مقدس وپرافتخار به عنوان یک حرکت خود جوش همگانی، منبعث از اراده مردم افغانستان بود واز هیچ مرکزدیگری الهام نمی گرفت. هیچ یک از آن احزابی که بعد ها بر امواج خونین این قیام سوار شدند، تا به منزل مقصود رسند، جز نقش دنباله روی از مردم را نداشتند. از همینرو سندی یا اعلامیه ای که حضور آنانرا در سازماندهی و رهبری وسمت وسو دادن این قیام نشان دهد در اختیار ندارند. تردیدی نیست که این خودانگیختگی، در عین حال یکی از کمبود های اساسی این قیام بود و از همین سبب وبه خاطرنداشتن یک مرکز هماهنگ کننده در ظرف یک روز سرکوب شد و قربانیان زیادی برجای گذاشت وبعد ها مورد سو استفاده و دستبرد سیاستبازان گوناگون قرار گرفت. اما باوجود آن استقلال واصالت وپاکیزگی مقاومت برحق مردم افغانستان در برابر اشغالگران را به نمایش گذاشت ونشان داد که اراده آزاد مردم افغانستان، پشتوانه اصلی این مقاومت هاست. این حرکت که سراسر مرکز کشور را در بر میگرفت، با یورش و شبیخون یک گروه مسلحانه بر یکی ازکاروانها ویا پایگاههای نظامی دشمن قابل مقایسه نبود ودشمن باوجود تقلاهای مذبوحانه اش نمیتوانست، برآن مارک ونشان خارجی کوبد و آنرا متهم به وابستگی نماید. زیرا همهی مردم کابل در این قیام مقدس شرکت داشتند.

قیام سوم حوت 58 هم به ظالمانه ترین وبیرحمانه ترین شکل سرکوب شد، اما اثرات ماندگاری از خود برجای گذاشت. این قیام در داخل کشور، منبع الهام گروه ها ودستههایی شد که در اکناف کشور بالقوه آمادگی پیوستن به جریان ضد شوروی وحزب خلق را داشتند، اما از سرتاسری شدن آن مطمین نبودند. ولی وقتی دیدند و شنیدند که درمرکز کابل ودر زیر سرنیزه قشون سرخ و دشنه های زهر آگین سپاهیان مزدور آن، مردم به اعتراض برخاسته اند، با اطمینان بیشتر برای شرکت در قیام عمومی مردم آمادگی گرفتند. از طرف دیگربخشی از افراد نظامی که به اجبار و اکراه، به صفوف دشمن مردم پیوسته بودند، با مشاهده کشتار خواهران و برادران و پدران شان که با ور کامل به عدم وابستگی شان به خارج داشتند، از صفوف دشمن جداشدند و به مردم خویش پیوستند تا انتقام خونهای بناحق ریخته آنان را از دشمن باز گیرند. شوروی ها و حزب وحکومت وابسته به آنان نیز پس از قیام سوم حوت واعتراض شجاعانه زنان، کودکان وپیر مردان وجوانان کابل به تردید افتادند وبا آن اطمینانی که قبل از آن داشتند، نتوانستند به شرارت وسر کوب مردم بپردازند. اینهمه از برکات قیام سوم حوت کابل بود که یاد و نام همه شهیدان آن تا ابد گرامی خواهد بود. شکی نیست که آن قیام پر افتخار، همچون مجاهدت مردم ما در برابر انگلیسها وهمانند کل جریان مقاومت وجهاد وجان فشانی مردم ما در برابر شوروی ها و عوامل آنان، مورد دستبرد وغارت قطب دیگر جنگ سرد وگماشتگان وماموران داخلی و منطقوی آنان قرار گرفت و مردم ما درسایه رایت ولوایی که خود بر افراشته بودند وشعار هایی که خود داده بودند، سرکوب وغارت و قتل عام شدند و به ترک خانه و کاشانه شان و زیستن در دیار بیگانه مجبور شدند وتقریبا هیچ چیزی بدست نیاوردند. اما اینهمه نمیتواند شکوه و جاودانگی و عظمت عصیان و اعتراض دلیرانه شهدای سوم حوت را مخدوش سازد. زیرا آن قیام مقدس برای همیشه الهام بخش نسل ها خواهد بود و هشداری به همه متجاوزان و اشغالگرانی که قصد به اسارت گرفتن مردم ما وحاکمیت بر کشور ما را داشته با شند.

8 صبح