حکم اعدام یک ژورنالیست وبهره برداری سیاسی و تبلیغاتی

صدور حکم اعدام برای یک ژورنالیست جوان افعان به اتهام گرفتن و خواندن یک مقاله از انترنیت، در مقطع زمانی که صفبندی های جدید جهت اخذ امتیازات در حال شکل گیری میباشد،میزان بهره برداری سیاسی و تبلیغاتی را ازین قضیه افزایش داده است.

بزرگ نمایی مضحکه گرفتن و خواندن مطلبی ولو کفرآمیز از انترنیت  که بدون شک هرروز  به صد ها وحتی هزاران مورد اتفاق می افتد تا سر حدی که توسط جناح محافظه کار حاکم در دولت افغانستان مجازات اعدام صادر میشود و معاون وزیر خارجه امریکا با صراحت انزوای مجدد بین الملی کشور ما را هوشدار میدهد، دلیل محکم  برادعای فوق است.

ناگفته پیداست که دولت آقای کرزی با وجود کمک ها ی بی مانند  جهانی و موجودیت نظامیان دها کشور بعد از گذشت شش سال بسیار ناموفق و ناکام تثبیت شد. ناکارایی دولت کرزی درین  اواخر توسط قدرتمندان غربی باز گو گریده و در مطبوعات به کرات بازتاب یافته است.

موجودیت و ازدیاد روز افزون مفسدین وناقضین حقوق بشر در بخش های مهم بدنه نظام موجود اعتبار آنرا در نزد مردم ما به صفرتقرب داده  وحامیان بین المللی  دولت کرزی را که منتظر امنیت سر تا سری و ختم مواد مخدر بودند در نزد رقبای جهانی شان سر افگنده و شرمنده نموده است . در حالیکه بسیاری دونرهای دولت ادعای تامین دموکراسی و آزادی بیان را با فخر فروشی به رقبای داخلی و خارجی عنوان میکردند!!

با تکیه به آنچه گفته آمدیم با اطمینان میتوانیم بیان داریم که فاتحه زمامداری آقای کرزی و تیم همکار شان در حال خوانده شدن است ،لهذا حاکمان فعلی بویژه جناح محافظه کار آن که درین شش سال گذشته نقش تعین کننده را در رهبری و تصمیم گیری دولت داشتند و حرف اول و آخر را تا امروز از حنجره ی به ظاهر نیرومند خود بیرون میکشیدند لا اقل با دو هدف ضرورت به بهره برداری سیاسی و تبلیغاتی از قضایایی نظیر قضیه پرویز کامبخش دارند .

1- جناح بنیاد گرا دولت کرزی با افکار طالبانی که در شش سال  گذشته بجز افزودن برکوله بار جرم و جنایت شان کاری دیگری نکردند وبنابر ماهیت وسرشت سرمایه اندوزی ،آنهم به شکل بسیار نا مشروع حربه کهنه به ظاهر اسلام دوستی  را در نزد مردم ازدست داده اند، لهذا با براه اندازی  های هوی تبلیغاتی برای یک جوان بیگناه اعدام خواهی میکنند ودرپی باز یابی ماسک اسلامی گذشته خود به بهره برداری می پردازند و اذهان عامه را به این معطوف میکنند که با وجود دعوت عساکر قریب چهل مملکت کفری در کشور هنوز هم اسلام دوستان واقعی هستند!!

2-چیزی بیشتر از یکسال در انتخابات ریاست جمهوری کشور ما باقی نمانده است و ما شاهد آماده گی ها وپیمان های جدید پیدا و پنهان نهاد ها وشخصیت های سیاسی در داخل و خارج هستیم که سفر عبداله عبداله وزیر سابق خارجه دو بار در کمتر از دو ماه  به امریکا و بازتاب آن در رسانه ها به عنوان کاندید ریاست جمهوری نمایانگر بخشی از ین آرایش چهره ها و انرژی های سیاسی پنداشته میشود و معلومدار که جناح بر سر اقتدار، بخاطر حفظ آش و کاسه موجود، نیاز مند مانور های قدرت نماییست که با استفاده از قضایای،نظیر قضیه پرویز ژور نالیست بی دفاع افغان، انرژی موجود خود را به نمایش می گذارد و ازآن بهره برداری می کند تا در معادله قدرت از چشم حامی درجه اول خارجی خود دور نماند و در آینده نیزدر صدر لیست همچنان جای داشته باشد.

در باره استفاده تبلیغاتی کشور های ذیدخل در افغانستان از قضیه پرویز با تاسف باید گفت که صدور حکم اعدام برای این  ژورنالیست جوان در زمانی صورت گرفته است که رقابت سخت انتخاباتی بین احزاب رقیب در امریکا برای حصول ریاست جمهوری جریان دارد و هر کدام رقیب مخالف را متهم به عدم موفقیت در سیاست های داخلی و خارجی کشور شان  جلوه میدهند،حزب بر سر اقتدارکه ملیارد ها دالر را در عراق و افغانستان مصرف نموده است ناگزیر از پیشرفت و موفقیت سخن می راند و حزب رقیب برعکس از عدم کامیابی سیاست جمهوری خواهان در مستمعرات تازه اشغال شده حرف می زنند.

دولت کرزی که بار ها در مجامع بین المللی در جمع دست آورد های مهم شش ساله خود، سرنای موجودیت آزادی بیان را از هر سوراخ قابل دسترس با تمام توانایی پف کرده است و حال که چلو صاف از دیگ  دولت با بویناکی غیر قابل تصور بیرون آمده حربه خوب تبلیغاتی را برای حزب  دموکرات های امریکا میسر نموده است تا ازمضحکه گرفتن و خواندن مقاله ی  انترنیتی بهره برداری تبلغاتی نمایند وبه مردم امریکا که واضحا بسیار تعجب آور هم است پیشرفت دموکراسی و آزادی بیان  را در افغانستان نشان دهند.

در نتیجه با اندوه بسیارباید تذکر رود که بیم آن میرود،درین استفاده جویی های   تبلیغاتی سیاسیون داخلی و خارجی که غیر از منافع شخصی در قاموس شان چیز دیگری وجود ندارد  جوانی مسلمان و متعهد به انسان و انسانیت قربانی گردد و به ریش تمام افراد ونهاد های مدافع  آزادی ،عدالت و حقوق بشری ریشخند تلخی  نثارشود.

   بهرام  روشنگر