طلــــــــب فـَـــــَر ج

ا یـن چـه غـوغـا ست زابنـا ی بشــر، می بـینــم

ا ین جها ن راهمــه در فــتـنـه و شـر، می بـینــم

ا ز جـفـا کا ری شیـطـا ن بزرگ و انـگــلیــــس

پنـــج قــا ره همــه درحــا ل خــطــر، می بـینــم

ا یـن پلـیــدا ن زمــا ن و هـمـــه یـــا را نــش را

جـمـلـه جـا نی و ز فــرعــون، بـتـــرمی بـیـنـــم

ز رهء شیـطنــت و فـتــنــهء ا یــن بی د یـنــــا ن

کــرهء ا رض هـمــه را نــا ر و سـقــرمی بیـنــم

ا ستـفــا ده ز سـلا حـهــا ی ا تـــومی، ا مـــروز

بــا عــث محــوهــمـــه نســـل بشــر،می بـیــنــم

کــشتــن  و بستــن مخــلـــوق خــدا را، بـیــجـــا

زکـثـیــفــا ن تــرورســت چــو هـنـر، می بیـنــم

ظـلـم بـیـحـد بـه ســرمـردم  بـیــچــا ره چـــرا ؟

ز قــوی پنـجـــه وا ز صــا حـب زر، می بـیـنــم

هـمـه مــردا ن شــده ا ند خـا نم و زنـهـا شـوهـر

پســـرا ن را هــمــه بـــا دا رپـــد ر، می بـیــنــم

دخــتـرا ن را نـبــود عــرض ا د ب، بــر مـا در

مـا د را ن فـا قـد ا لـفـت، بـه پــســـر مـیـبـیــنــم

سوء اخـلا ق رسیده ا ست به حـدی ، کـه کـنـون

مــرد وزن را هـمــه عــریـا ن، د م د رمی بینـم

حـا فـظــا! ســربــدرآ ورتــو، زآ را مگــــه ا ت

آ نچــه در خــوا ب ند یــدی، بـه بصرمی بـیـنــم

حـیدری روبه خـدا کـرده، فـَــَرج کــن توطـلــب

همـه ا کـنـا ف جهــا ن ، پــرزشـرر، می بـیـنــم

٢۴ اکتوبر ٢٠٠٥، سد نی

استقبا ل از شعر حضرت حافظ ع  با مطلع ( این چه شوریست که در دور قمر می بینم ) .